Ne kadar cikolatadan uzak durmaya calissam da, bu mumkun olmuyor. Ucu serbest birakilan odevler verildigi zaman hemen aklim o tarafa kayiyor ve ben yine kendimi cikolatayla hasir nesir bir durumda buluyorum. Gectigimiz iki hafta boyunca gerek Roma'da pizza ve makarnalarin, gerek Milano'da Mehli'nin annesinin yemekleri arasinda kaybolup ne yedigime hic dikkat etmemis, pantalonlarima girmekte zorlanmaya baslayip, dun sabah itibari ile rejime baslamis iken, insanlarin cikolata benzetmeleri ustune bir projeye baslamis bulunuyorum.
Projede kullanacagim fotograflarin benim tarafimdan cekilmesi gerektiginden, gecen gun kendimi supermarkete atip elimi kolumu her tip, cins, sekil cikolata ile doldurdum. Kasiyerin saskin bakislari altinda torbayi hizla kapip evin yolunu tuttum. Evip gelip masaya dizince cocugum gibi sevdigim cikolatalarimi (baya bi benimsedim onlari:), uzun bir sure ic gecirdim. Yemek istiyorum onlari ama bu mumkun degil tabi, once tek tek fotograflari cekilecek! Ondan sonra da yiyemeyecegim ya, cunku artik dikkat ediyorum yediklerime ya... Tabi ki de, cektigim cikolatalari bir bir yedim, hepsini olmasa da cogunu bitirdim. Acayip mutlu oldum bir sure, pismanlik baya sonra hissettim, ozellikle de daha fotografini cekmediklerimi yedigimi farkettigim zaman... Bu arada karnimda ne idugu belirsiz benekler cikti, acaba neden?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder