Ne gundu! Scuola Politecnica di Design ile birlikte ogrenim hayatimima noktaya koyacagim gun, okuldaki son sunum gunum. Ama heyecana gerek yok.. Cunku okuldan soyledigine gore, biz pek konusmayacakmisiz, daha cok islerimiz konussun diye guyya... Sonuc olarak sunum 17:00'da ama 12de okulda olunacak dendi. Bizde daha onceki deneyimlerimize dayanarak soylediklerine uymadikk. Evde rahat rahat giyindik suslendik, 3 gibi evden ciktik. Etek giydik ya, bisiklet yalan oldu, uzun bir aradan sonra tramvaya kaldik. Ne bilelim yoldaki calismalar yuzunden hattin adi disinda herseyini degistirdiklerini. 15 dakikada gitmemiz gereken yolu; tramvay, otobus ve yuruyerek nerdeyse 1 saatte astik, kan ter icinde kaldik. Okula vardigimizda zannediyoruz ki rahat gecirecegimiz 1 saatimiz var. Halbuki o da yok.. Meger dijital portfolyomuz icin laptoplarimizi getirmemiz gerekiyormus. Haydaa!! Dustuk yine ev yoluna. Eve gitmek koymadi da, 5 kat cikmak koydu her zamanki gibi. Neyse ucu ucuna yetistik sunumumuza. Web ogrencileri islerini paylasti, bize sira gelince hocalar konusmaya basladi tek tek. Ve sunum basladi ve bitti. Neye ugradigimi sasirdim resmen.
Konusmalar bitince yan masaya yerlestirdigimiz islerimizin basina gittik, katilimcilara yardimci olmak, sorularini cevaplamak icin. Sonuc olarak ben boyle sunum gormedim. Ne bir feedback alabildik, ne de baska bir sey. Kartvizitler kapis kapis toplanildi arkadaslardan, fotograf cekildi ve aperitoya gecildi. Ve okul bitti. SPD ile iliskim bitti. Italya maceramin cogu bitti, azi kaldi. Ben okulumdan hep yakimdim durdum ya, simdi istedigim oldu dedim. Ama yine mutlu olamadim. Icim burkuldu. Insanlar vedalasmaya basladi, benim gozlerim doldu. Neden hep boyle oluyor?
Spd Turk Kadrosu; Gozde, Mehlika, Murat, Nihan dortlusu.
Kulaklarini bol bol cinlattigim sevgili Prof. Luca..
Meksikali Velia, Amerikali Nancy ve Costa Ricali Mariana ile.
Tam kadro, Spd Master Visual Design.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder